Ο υποψήφιος στις εκλογές του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης με το συνδυασμό του Χρήστου Βασιλάκου, μιλά στον «Τ.Θ.»Αν χαθούν οι επαγγελματίες θα χαθεί η οικονομία, γιατί η οικονομία δε λειτουργεί με μακροοικονομία, αλλά στηρίζεται στις μικρές επιχειρήσεις. Ο αγώνας των εκλογών του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης είναι εξαιρετικά αποφασιστικός, διεκδικητικός και ουσιώδης. Ο Κώστας Ιακώβου υποψήφιος με το συνδυασμό του Χρήστου Βασιλάκου, μιλά στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» για την οικονομική κρίση και πώς αυτή πλήττει τους επαγγελματίες, αναφέροντας παράλληλα τρόπους αντιμετώπισής της.
Η ελληνική οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται σε βαριά κρίση, σε όλους τους τομείς λειτουργίας της. Όμως, μέσα σ’ αυτή τη γενικότερη κρίση, ο επαγγελματικός κόσμος ιδιαίτερα υφίσταται εξουθενωτική καταστροφή. Εσείς, ως ένας από τους πιο δραστήριους παράγοντες της επαγγελματικής τάξης, πώς βλέπετε αυτή την ισοπέδωση της μεγάλης επαγγελματικής τάξης σας, σε συνάρτηση με τη βαριά και δραματική ελληνική οικονομική και κοινωνική κρίση σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα σε Θεσσαλονίκη και Βόρεια Ελλάδα;
Απαντώντας στην έγκριτη εφημερίδα σας, που τολμά (μέσα σε σκληρό αποπροσανατολισμό της ελληνικής κοινής γνώμης) να λέει τα συμβαίνοντα -τόσο δραματικά γεγονότα στη χώρα μας- με το όνομά τους, πρέπει κι εγώ ν’ ανταποκριθώ με τόλμη και ευθύνη, λέγοντάς σας ότι:
α. Μέσα στη γενικότερη κρίση που δημιουργήθηκε τόσο απροσδόκητα, η ισοπέδωση της μεγάλης επαγγελματικής τάξης είναι καθολική. Με άκριτο τρόπο και με απαράδεκτα μέτρα, που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση, γιατί είναι αντισυνταγματικά, οι επαγγελματίες όλης της χώρας εκμηδενίζονται, κυριολεκτικά, σαν λειτουργικές οντότητες, μέσα στο ευρύτερο οικονομικό σύστημα της χώρας.
β. Μπορώ να πω, μάλιστα, πως (σε συνάρτηση με την ευρύτερη ελληνική οικονομική και κοινωνική κρίση) οι επαγγελματίες της χώρας υφίστανται μεγαλύτερη οικονομική δυσμεταχείριση, αφού καλούνται να πληρώσουν πολλά περισσότερα από τις μικρές δυνατότητές τους. Γιατί οι επαγγελματίες των μικρών δυνατοτήτων, αποτελούν το μεγάλο ποσοστό (περίπου το 70%) του επαγγελματικού κόσμου της χώρας. Αυτό, όμως, το μεγάλο ποσοστό πιστεύουμε πως αποτελεί το μικρο-μεσαίο επιχειρηματικό κόσμο της χώρας, της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης. Έναν κόσμο επαγγελματικής δραστηριότητας, που εξασφάλιζε μια σοβαρή κοινωνικοοικονομική λειτουργία και ισορροπία. Τόσο σε επίπεδο αυτοαπασχόλησης, όσο και σε επίπεδο απασχόλησης και άλλων εργαζομένων.
γ. Τώρα, ειδικά για τη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη, πιστεύω πως οι συνέπειες της επαγγελματικής κρίσης είναι ακόμα πιο δραματικές. Με την έννοια ότι ο βόρειος χώρος της Ελλάδας, για πολλά χρόνια αποτελούσε τον κυρίαρχο άξονα της πρωτογενούς, δευτερογενούς και -εν πολλοίς- τριτογενούς οικονομικής δυνατότητας της χώρας. Όμως, εδώ και 10 χρόνια, που άρχισε, τόσο αδικαιολόγητα, η αποβιομηχάνιση στη Θεσσαλονίκη και στη Βόρεια Ελλάδα, σημειώθηκε η πρώιμη οικονομική κρίση. Η οποία συνεχίστηκε δραματικά, με συγκράτηση κάποιων λεπτών ισορροπιών κοινωνικοοικονομικής λειτουργίας, από την ευρύτερη επαγγελματική τάξη. Η οποία, όμως, όταν ξέσπασε η μεγάλη κρίση από το 2008, για να γίνει τραγική το 2009, τότε αυτή η λεπτή ισορροπία γκρεμίστηκε. Αποτέλεσμα είναι, τώρα, να έχουμε στη Θεσσαλονίκη τα περισσότερα λουκέτα, τις περισσότερες αυτοκτονίες επαγγελματιών και τη μεγαλύτερη ανεργία από άλλες περιοχές της χώρας. Για να επισημαίνουμε τώρα την ανάγκη άμεσης αναθεώρησης της πολιτικής που εξουθενώνει, τελείως, τον επαγγελματικό κόσμο της περιοχής, αλλά και όλης της χώρας, ιδιαίτερα, δε, της Θεσσαλονίκης, η οποία, με κάθε θυσία, πρέπει να κρατήσει ζωντανή και με δραστηριότητα την επαγγελματική της οντότητα, γιατί αποτελεί τον πιο ζωτικό επαγγελματο-οικονομικό χώρο στα Βαλκάνια.
Πράγμα που πρέπει να το κατανοήσουν όλες οι πολιτικές μας δυνάμεις. Ιδιαίτερα, δε, ο εκ Θεσσαλονίκης αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και αρμόδιος υπουργός των οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Γενικά, γιατί κατά τη γνώμη σας και κατά τη γνώμη πολλών επαγγελματιών του χώρου σας, η Ελλάδα έφθασε σ’ αυτή τη δεινή κρίση;
Η κρίση είναι ένα φίδι που χρόνια σερνόταν στα πόδια μας, χωρίς να το σκοτώνουμε. Αντίθετα, το βλέπαμε να μεγαλώνει κι εμείς παίζαμε μαζί του και λέγαμε πως δε δαγκώνει. Μάλιστα, οι εκάστοτε αρχηγοί των κομμάτων μας, καθώς και όλο το πολιτικό μας κατεστημένο, έλεγαν πως πρέπει να συνηθίσουμε να συμβιώνουμε με το φίδι του χρέους, της μη παράγωγης οικονομίας, της υπερκατανάλωσης, της διαπλοκής, της αδιαφάνειας, του κοινωνικού αποπροσανατολισμού και της απόλυτα, έως θανάτου, ανήθικης ανταγωνιστικότητας. Ώσπου όλα αυτά γιγάντωσαν το φίδι που μεγάλωνε μαζί μας, για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου να εκχύσει όλο το δηλητήριο του στο γυμνό σώμα της Ελλάδας. Ένα σώμα που απειλείται με θάνατο από το δηλητήριο που κυκλοφορεί στο αίμα του.
Υπάρχουν τόσα αντίδοτα. Ποιο είναι κατάλληλο για μας, να μην πεθάνει η μαμά Ελλάς;
Φοβούμαι, όπως φοβούνται όλοι σχεδόν οι επαγγελματίες, αλλά και οι Έλληνες, γενικότερα, πως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πολλά αντιδηλητηριώδη φάρμακα μαζί, για να κατορθώσουμε να επιβιώσουμε. Κι από εκεί και πέρα, να προσπαθήσουμε, μέσα από μια μακρά περίοδο αγωνίας, να φθάσουμε σε πλήρη αποβολή του δηλητηρίου από το δηλητηριασμένο ελληνικό σώμα, για να μπορεί να ξαναγυρίσει στις διεθνείς αγορές.
Ως τότε, όμως, μια δυο γενιές θα έχουν βασανιστεί και θα έχουν χαθεί δηλητηριασμένοι και απογοητευμένοι. Δεν είναι άδικο, χωρίς αυτοί να φταίνε -και μάλιστα οι νέοι μας- να χαθούν τόσο άδοξα και -να προσθέσω- και ανθελληνικά;
Ναι, στις μεγάλες κρίσεις της οικονομίας (όπως και στους πολέμους τους γενικούς ή τοπικούς) χάνονται άδικα και αδικαιολόγητα τόσο πολλοί. Όμως, αυτή είναι η μοίρα του κόσμου μέσα από την κακότητά του και την πλεονεξία του. Καταστάσεις που επιβάλλουν εφιαλτικές καταστάσεις χαμού γενεών.
Αυτές οι ανθρωποθυσίες δεν είναι δυνατόν ν’ αποφευχθούν;
Είναι, αν δεν υπήρχαν οι δαίμονες του κακού, όπως είπα στην προηγούμενη ερώτησή σας. Αλλά και αν δεν υπήρχαν οι παθητικές καταστάσεις πλήρους αποδοχής τους.
Δηλαδή, στη δική μας, τώρα, κατάσταση μιας βαριάς οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, μέσα στην οποία βρεθήκαμε, εσείς θέλετε να πείτε πως υπήρχαν πολιτικοί «δαίμονες» που μας τη δημιούργησαν (μέσα και έξω από τη χώρα) και πολίτες τρομοκρατημένοι και αποπροσανατολισμένοι, οι οποίοι δεν αγωνίστηκαν αποφασιστικά από την πρώτη στιγμή, για να αποτρέψουν τα χειρότερα, να απαντήσουν ηχηρά στους ξένους «άφιλους – φίλους», που εδώ και δυο χρόνια μας εξευτελίζουν ως λαό διεθνώς;
Ναι, ακριβώς αυτό εννοώ. Ο αποπροσανατολισμός του λαού μας έγινε από το σημερινό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, που είπε το μέγα ψέμα, ότι «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ». Για να ανακοινώσει, κυνικά, μετά 2 μήνες, κρίσιμους, από την εκλογή του, ότι λεφτά δεν υπάρχουν και η χώρα κινδυνεύει. Ο λαός πάγωσε. Δεν ήθελε να το πιστέψει. Όμως, αμέσως μετά, ακολούθησε η κατατρομοκράτηση για αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων, με άμεση ανάγκη να δανειστούμε για να… σωθούμε.
Περαιτέρω τι έγινε;
Από τότε, όμως, άρχισε να εκτυλίσσεται το μεγάλο δράμα, ώσπου φθάσαμε από ψέμα σε ψέμα και από εκβιασμό σε εκβιασμό στην τραγωδία (χωρίς να ερωτηθεί, τότε, ο ελληνικός λαός) του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της φρικτής εκμετάλλευσης από τους κερδοσκόπους. Με ενίσχυση των εκμεταλλευτικών τους εκβιασμών από Μέρκελ – Σαρκοζί και δεν συμμαζεύεται. Ώσπου φθάσαμε σε όλες τις άτακτες ενέργειες Παπανδρέου, για να περάσουμε στην ανάγκη μιας μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας τριών κομμάτων της βουλής. Με τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο, που γνωρίζει και τον γνωρίζουν τόσο καλά, σε Ευρώπη και Αμερική.
Τώρα, με την ορκωμοσία του και τις προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή, που πήρε αυξημένο αριθμό ψήφων εμπιστοσύνης, τον γνώρισε όλος ο πλανήτης, μιας και η Ελλάδα αποτέλεσε, ως τώρα, το πειραματόζωο μιας προδιαγεγραμμένης βαριάς οικονομικής κρίσης.
Αλήθεια, εσείς, ως επαγγελματίας στο σκληρό αγώνα της καθημερινής επιβίωσης, τι ελπίδες έχετε από τη μεταβατική κυβέρνηση και από τον πρωθυπουργό της κ. Λ. Παπαδήμο;
Τόσο εγώ, όσο και ο επαγγελματικός κόσμος της Θεσσαλονίκης, καθώς και όλης της Ελλάδας, πιστεύουμε πως ο αξιόλογος καθηγητής και υψηλής στάθμης τραπεζικός τεχνοκράτης, έχει ένα βαρύ έργο να επιτελέσει και να φέρει σε πέρας μια δύσκολη αποστολή. Δηλαδή, να εφαρμόσει όλες τις σκληρές υποχρεώσεις της Ελλάδας ως τώρα και να εφαρμόσει όλα τα μέρη της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, που έγινε στη Σύνοδο των G20 στη Νίκαια. Μια συμφωνία που εμφανίζεται σωτήρια, αλλά στην ουσία είναι καταναγκαστική και δεσμευτική της ελληνικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας, για πολλά χρόνια.
Μια συμφωνία που δεν μπορούσε να την περάσει ο κ. Παπανδρέου στο λαό. Με τον κύριο Σαμαρά να μην δέχεται να υπογράψει πρόσθετη διαβεβαίωση της απόλυτης εφαρμογής της, από την ώρα που αποδέχτηκε αυτή τη συμφωνία, για να επιτευχθεί η συγκρότηση της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου.
Τι ελπίζει ο επαγγελματικός κόσμος από τον κ. Λ. Παπαδήμο και την κυβέρνησή του;
Τίποτα το ιδιαίτερο. Αφού, στις προγραμματικές του δηλώσεις δήλωσε άμεση εφαρμογή δέσμης μέτρων που έχουν προαποφασιστεί και έχουν στόχο την ισοπέδωση των μικρομεσαίων επαγγελματιών της χώρας. Για χάρη των μεγάλων μηχανισμών ξένων επαγγελματικών συστημάτων.
Τότε, εσείς, θα αφεθείτε στην τύχη της ισοπέδωσης σας;
Όχι. Αντίθετα, εμείς θεωρούμε πρόκληση κατά του έθνους, του λαού και των αγωνιζόμενων επαγγελματιών όλα όσα συνέβησαν ως σήμερα. Όμως, για να βοηθήσουμε να μη φθάσουμε στην καταστροφή, είμαστε υποχρεωμένοι, ως κλάδος μεγάλης δύναμης, να αγωνιστούμε για τη διεκδίκηση των δικαίων συμφερόντων του κλάδου μας, που μαστίζεται έντονα, ίσως περισσότερο από άλλους κλάδους.
Συγκεκριμένα, για ποιες διεκδικήσεις θα αγωνιστείτε;
Πρωταρχικά, θα πρέπει άμεσα να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο πρόβλημα μείωσης των δυσβάστακτων ενοικίων που πλήρωναν οι επαγγελματίες σε καιρούς που η κρίση δεν είχε ακόμη γίνει αφόρητη. Τώρα, όμως, οι ισοπεδωμένοι επαγγελματίες δεν μπορούν να πληρώσουν τα υψηλά ενοίκια που ίσχυαν κατά την πριν την κρίση εποχή. Αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο. Γιατί, δεν τους βοηθά ούτε η κατανάλωση που έχει μειωθεί στο ελάχιστο, αφού οι σημερινοί πολίτες της μεγάλης κρίσης, δεν έχουν να πληρώσουν τα μεγάλα χαράτσια, τους υπερβάλλοντες φόρους κ.τ.λ. Έτσι σήμερα, τόσο στη συμπρωτεύουσα όσο και σε όλη τη Βόρεια και τη Νότια Ελλάδα, αυξάνονται τα κλειστά μαγαζιά. Γεγονός που μεγεθύνει την αίσθηση της απόγνωσης των πολιτών σε έρημη πόλη, που λείπει η κίνηση και η ζωή από την αγορά της.
Ίσως, μια δραστική μείωση των ενοικίων, με τη συμπαράσταση των δικαστηρίων, να έλυνε το μεγάλο αυτό πρόβλημα για τους επαγγελματίες, αλλά και για τους ιδιοκτήτες που θα εισπράττουν ένα τίμημα προσαρμοσμένο στους καιρούς, αντί να μένουν κλειστά, σαν φαντάσματα, τα μαγαζιά τους.
Τι άλλες πρωτοβουλίες νομίζετε ότι πρέπει να κάνετε ως επαγγελματικός κλάδος;
Πιστεύω πως όλοι μας και κυρίως οι διοικήσεις όλων των επαγγελματικών κλάδων (μέσα στο πλαίσιο του επαγγελματικού μας επιμελητηρίου) πρέπει να στραφούν στην καταγραφή όλων των προβλημάτων που έχει ο κάθε κλάδος ξεχωριστά, για να αντιμετωπιστούν συνολικά, με αποτελεσματικές πρωτοβουλίες του επαγγελματικού επιμελητηρίου.
Παράλληλα, θεωρώ αναγκαία την επικοινωνία μεταξύ όλων των επαγγελματικών κλάδων, για να διεκδικηθούν συνολικά και όχι μεμονωμένα δικαιώματα.
Επίσης, πιστεύω ακράδαντα πως οι επαγγελματικοί επιμελητηριακοί φορείς, κατά κλάδο, πρέπει σε τόσο κρίσιμες στιγμές, να συμπαρασταθούν στα αδύνατα μέλη τους, που έχουν ανάγκη συμβουλών, για να σταθούν στα πόδια τους.
Ακόμα, πιστεύω πως αν τελικά δεν χρεοκοπήσουμε σαν χώρα, πρέπει να διεκδικηθούν σταθερές επιδοτήσεις των επαγγελματικών κλάδων, για να μπορούν να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους στη νέα πραγματικότητα, με δημιουργικές προσαρμογές.
Ακόμα, όμως, αποτελεί ζωτικής ανάγκης μέτρο η δίκαιη και λειτουργική ρύθμιση των χρεών που εμποδίζουν τους περισσότερους επαγγελματίες να ξεφύγουν από το σημερινό χάος και να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους.
Έπειτα, υπάρχουν μείζονος σημασίας θέματα, για κλάδους όπως οι καφετέριες και τα περίπτερα, που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από παράλογες απαιτήσεις, που τους επιβάλλονται. Όμως, τόσο οι καφετέριες όσο και τα περίπτερα, αποτελούν θεσμό σε όλη τη χώρα. Και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη της Διεθνούς Εκθέσεως και της διαβαλκανικής λειτουργίας.
Παράλληλα, όμως, με τις παραπάνω απολύτως αναγκαίες ενέργειες, θεωρώ ότι οι φορείς των διαφόρων επαγγελματικών οργανώσεων, καθώς και το επαγγελματικό επιμελητήριο, πρέπει να ενημερώσουν τα μέλη τους με καινοτόμες ιδέες, για ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου, με σύγχρονες επικοινωνιακές δραστηριότητες. Με ιστότοπους, με ηλεκτρονικές συλλογικές ή ατομικές ιστοσελίδες, με έντυπες εκδόσεις πρωτοποριακής υφής, με ειδικά σεμινάρια κ.λπ.
Γενικά, σαν Έλληνας αγωνιώ για το μέλλον, σαν πολίτης αγωνίζομαι για να αντιμετωπίσουμε το παρόν και σαν επαγγελματίας με ευθύνη αναζητώ λύσεις εξόδου από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει όλοι οι επαγγελματίες, αλλά και όλοι οι Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου