ΟΤΑΝ έγινε πρόεδρος της Ουρουγουάης, ο Ταμπαρέ Ραμόν Βασκέζ Ρόζας έπαψε να ασκεί το επάγγελμα του ογκολόγου. Ομως δεν ξέχασε τι έβλεπε στις ακτινογραφίες των ασθενών του.
Η επιθετική πολιτική της δεν είναι συμπτωματική. Οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι το νέο τάργκετ γκρουπ των μεγάλων καπνοβιομηχανιών. Εχουν τους λόγους τους. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στη βρετανική «Independent», το 1990 το 38% των καπνιστών στον κόσμο ζούσαν σε αναπτυγμένες χώρες. Καθώς αυξάνονται τα μέτρα και η συνειδητοποίηση απέναντι στο κάπνισμα, το 2009 αυτό το ποσοστό είχε πέσει στο 24%.
Αντίθετα, το 76% των καπνιζόντων ζει πια σε αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο τα κέρδη των καπνοβιομηχανιών δεν μειώθηκαν. Μέσα σε μόλις ένα χρόνο, το 2010, τα κέρδη των τεσσάρων μεγαλυτέρων εταιρειών αυξήθηκαν κατά ένα δισ. λίρες, φτάνοντας τα 27 δισ. λίρες ετησίως.
Οι ίδιες εταιρείες αύξησαν την τιμή των τσιγάρων στις πλούσιες χώρες, όπως η Βρετανία, και τη μείωσαν στις φτωχές όπως η Ινδία και το Μαλάουι.
Κερδίζουν λιγότερα από αυτές; Δεν υπάρχει λόγος, αφού π.χ. στο Μαλάουι προτίμησαν να πληρώνουν πολύ λιγότερα στους καλλιεργητές καπνού, στους οποίους εν πολλοίς βασίζεται η οικονομία, κλονίζοντας ακόμα περισσότερο τη φτωχή χώρα. Οι αγρότες, με τη σειρά τους, μετακυλίουν το κόστος στους εργάτες, προτιμώντας όλο και συχνότερα παιδιά, που δουλεύουν στις φυτείες σε συνθήκες σκλαβιάς. Οι αδύναμες κυβερνήσεις αυτών των χωρών δεν προλαβαίνουν να παρίστανται στα δικαστήρια απέναντι στους μεγαλοδικηγόρους και στα νέα τεχνάσματα των καπνοβιομηχανιών.
Ομως αυτά συμβαίνουν στον Τρίτο Κόσμο. Η βιομηχανία του καπνού δεν χρειάζεται ν' ανησυχεί για την Ελλάδα. Εδώ αποφασίσαμε ότι η υποχρέωση να σέβεσαι την υγεία του διπλανού σου σε δημόσιους χώρους είναι «φασιστική». Αποφασίσαμε επίσης όχι να ζητήσουμε καλύτερο από τον πρόχειρο, αψυχολόγητο νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος, αλλά να αδιαφορήσουμε για κάθε σχετική ρύθμιση. Ετσι ανάσανε ανακουφισμένη και η κυβέρνηση, που για λίγο είχε ανησυχήσει ότι εδώ θα έπρεπε να επιδείξει σοβαρότητα. Δεν χρειάζεται. Ασε να νιώθουν ανυπεράσπιστοι αυτοί που δεν καπνίζουν. Ας νιώθουν κορόιδα οι νομοταγείς επιχειρηματίες, που έσπευσαν να προσαρμόσουν τα μαγαζιά τους.
Η δήθεν έγνοια για τη δημόσια υγεία μετατράπηκε τώρα σε ακόμα μία ευκαιρία για εύκολα έσοδα υπέρ του μνημονίου. Στον εφαρμοστικό νόμο του μεσοπρόθεσμου, προβλέπεται τα κέντρα άνω των 300 τ.μ. να καταβάλλουν ετήσιο τέλος 200 ευρώ ανά τ.μ. του χώρου τον οποίο υποτίθεται ότι θα ορίσουν για τους καπνιστές. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα συγκεντρώσει από αυτές τις επιχειρήσεις 40 εκατ. ευρώ ετησίως. Πώς, όμως, θα το πετύχει, όταν δεν έχει καταφέρει να επιβάλει στις περισσότερες από αυτές να έχουν έστω άδεια λειτουργίας και να φορολογούνται για όσα στ' αλήθεια εισπράττουν;
Ολοι ξέρουμε ότι το κάπνισμα θα είναι κι εκεί ασύδοτο, όπως είναι παντού, αφού κανείς στην πραγματικότητα δεν ζήτησε και κυρίως κανείς δεν θέσπισε έναν δικαιότερο νόμο από κείνον της γενικής απαγόρευσης. Αν κάποτε αποφασίσουμε ότι ο πολιτισμός μας τον χρειάζεται, ίσως το υπουργείο Υγείας της Ουρουγουάης, ή του Μαλάουι, θα μπορούσε να μας βοηθήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου